NC #ฟิคยุนกิSwag [Chapter :: 11]
หวืดดด! ตุบ!!
“ถอยไปนะ อื้อ!” ร่างของคุณถูกเหวี่ยงลงบนเตียงอีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่ทันที่คุณจะได้ขยับตัวไปไหน ร่างของยุนกิตามขึ้นมาคร่อมคุณอยู่ด้านบน แรงกดจากคนด้านบนทำให้ตัวของคุณแนบชิดติดกับพื้นเตียงที่เย็นเฉียบ
ริมฝีปากร้อนบดขยี้ลงมาอย่างหนักหน่วงโดยที่ไม่ทันตั้งตัว ไม่เพียงแค่นั้นลิ้นร้อนของเขาสอดเข้าไปเกี่ยวพันลิ้นเล็กที่พยายามบ่ายเบี่ยงอยู่ตลอดเวลา
เขาเป็นบ้าไปแล้ว! มินยุนกิกลายเป็นปีศาจที่น่ากลัว
จริงๆยุนกิคิดว่าจะพยายามพูดกับคุณดีๆ แต่ยิ่งนึกภาพตอนที่คุณอยู่กับจองกุกมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งโมโหมากขึ้นเท่านั้น คุณเถียงเขาไม่ยอมหยุด นั่นคือสิ่งที่มินยุนกิไม่พอใจ..หรือเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาคอยเอาใจน้องสาวของเขาตลอด พอมาเจอคนแบบคุณก็เลยรู้สึกไม่พอใจ
จู่ๆคุณก็รู้สึกว่าหน้าอกของตัวเองกำลังถูกมือหนาที่ร้อนดั่งถ่านไฟกำลังขย้ำอยู่เบาๆผ่านเนื้อผ้าบาง คุณรีบเบนหน้าหลบหลีกทุกการกระทำแต่ก็ไม่สามารถหลุดไปจากเงื้อมมือของยุนกิได้เลยแม้แต่น้อย
“หยุดเถอะ ได้โปรด..ฮึก!”
“เอาเลยร้องให้ตาย น้ำตาของเธอมันก็ไม่มีค่านักหรอก!”
มือหนาเอื้อมมาบีบแก้มของคุณจนรู้สึกปวดไปหมดก่อนจะผลักหน้าคุณจนเอนไปอีกด้าน เนกไทสีดำที่คุณใส่อยู่ถูกรูดออกไปอย่างง่ายดาย ก่อนที่ยุนกิจะจับมือของคุณให้ไขว้ไปอยู่ด้านบนแล้วจัดการมัดมันให้ติดกัน
ร่างเล็กดิ้นพรวดพราดเหมือนปลาขาดน้ำ แต่เพราะคนด้านบนที่ทับร่างของคุณอยู่ทำให้ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้
“ไอ่คนใจร้าย! ปล่อยฉันนะ!”
“ใจร้าย ? หึ! เธอยังไม่รู้ว่าคนอย่างฉันใจร้ายได้มากแค่ไหน!”
ดวงตากลมเบิกกว้างทันทีที่ใบหน้าของยุนกิกำลังจะโน้มลงมากดจูบบนริมฝีปากคุณอีกครั้ง แต่พอคุณเบนใบหน้าหลบเขาก็เปลี่ยนเป้าหมายมาจัดการกับซอกคอขาวนี่ทันที
รอยแดงเริ่มปรากฏขึ้นทีละจุดเพราะริมฝีปากร้อนที่ขบเม้มสร้างรอยที่แสนจะน่ารังเกียจนี้ไปทั่ว..ตั้งแต่เกิดมาคุณไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ มันแย่มากกว่าการที่ไม่มีที่ซุกหัวนอนซะอีก !
“หยุด!” คุณพยายามส่งเสียงออกไปแต่มันกลับเป็นเพียงแค่เสียงกระซิบที่แผ่วเบา มือทั้งสองข้างของคุณพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการนี่แต่ยิ่งดิ้นข้อมือก็ยิ่งเสียดสี
“อยู่นิ่งๆ!”
“โอ๊ย!”
เนื่องจากความยาวของตัวต่างกันมากยุนกิใช้มือข้างหนึ่งกดข้อมือที่ถูกมัดของคุณให้ติดกับพื้นเตียงเพื่อเป็นการให้คุณหยุดดิ้น ซ้ำริมฝีปากยังคงทำหน้าที่กดจูบอย่างหนักหน่วงไปเรื่อยๆไปยอมหยุด
เขาหยุดตัวเองไม่ได้..
เนินอกสวยถูกบีบเค้นเบาๆเพื่อเป็นการปลุกอารมณ์ขณะที่ริมฝีปากยังคงขยับต่อไปเรื่อยๆซ้ำทวีความรุนแรงมากขึ้นไปอีก รู้ตัวอีกทีตอนนี้กระดุมเสื้อสูทและเสื้อเชิ้ตขาวของคุณก็ถูกปลดออกไปเรียบร้อยแล้วเผยให้เห็นบราสีขาวที่ต้องตา
… เขาทำแบบนี้ได้ยังไงกัน!
“ปล่อย..ฮึก! อย่าทำแบบนี้นะคุณชูก้า!”
“ทำไม ? ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ในเมื่อเธอเองก็ขายตัวอยู่แล้วนี่ และฉันก็ซื้อตัวเธอแล้ว” ยุนกิผละริมฝีปากออกแล้วใช้สายตาคมของเขาจ้องหน้าใบหน้าหวานของคุณที่เริ่มแดงฉ่า
“ฉันไม่ได้ขายตัว!”
“หึ ! พูดให้ตายฉันก็ไม่เชื่อหรอก ไอ่จองกุกมันจ่ายเธอเท่าไหร่ล่ะ หื้ม?”
“ฉันไม่ได้รับเงินจากใครทั้งนั้น! ปล่อยฉันนะ!”
“เธออยากชดใช้ในสิ่งที่น้องสาวของฉันต้องร้องไห้ นี่ไง! นี่ไงสิ่งที่ทำให้น้องสาวของฉันต้องมาเจอกับเรื่องแย่ๆ! ไอ่จองกุกมันทำแบบนี้กับน้องสาวของฉัน!!”
“ฉันไม่ได้ง่ายเหมือนน้องสาวของคุณนะ!”
ผึ่ง!!!
เส้นความอดทนของยุนกิขาดผึ่งในทันที..เพราะคุณพูดถึงน้องสาวของเขาแบบนั้น
“งั้นเหรอ ? เธอว่าน้องสาวฉันง่าย งั้นเธอมันก็คงโคตรง่ายเลยล่ะ!”
“!!!!”
เขาไม่เคยนุ่มนวลกับคุณ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณหวังว่าเขาจะต้องมานุ่มนวลกับคุณเหมือนน้องสาวของเขา คุณแค่ต้องการให้เขาเข้าใจคุณ แต่มันไม่ใช่วิธีแบบนี้!
ร่างเล็กหยุดดิ้นไปแต่โดยดี คุณไม่สามารถโต้ตอบอะไรเขาได้อีกเพราะแม้จะพูดออกไปมากแค่ไหน ในตอนนี้คุณคือคนผิด!
ที่ทำแบบนี้ไม่ใช่เพราะเขารักคุณ แค่ความโกรธและต้องการแก้แค้นให้คนที่เขารัก..
“ฮึก ฮือ..อึก!” คุณได้แต่นอนราบอย่างหมดแรงต่อต้านปล่อยให้น้ำตาที่พยายามอดกลั้นมานานค่อยๆไหลลงอาบแก้ม เสียงสะอื้นดังขึ้นเบาๆแต่คุณก็รีบระงับมันเอาไว้
แต่ยิ่งเห็นคุณร้องไห้มันยิ่งน่ารำคาญ!
ยุนกิสบถอย่างหัวเสีย เขาเลยเถิดมาถึงขั้นนี้แล้วเขาไม่สามารถหยุดและระงับอารมณ์ที่กำลังพลุกพล่านของตัวเองในตอนนี้ได้จริงๆ แล้วยิ่งนึกถึงภาพคุณที่ยืนแนบชิดติดกับจอนจองกุกมันทำให้เขาหัวเสีย
แควก!!
เสื้อเชิ้ตนักเรียนสีขาวของคุณถูกฉีกออกอย่างง่ายดาย ผิวกายของคุณสัมผัสกับอากาศเย็นภายในตัวห้องจนรับรู้ได้ว่าตอนนี้สภาพท่อนบนของคุณคือเปลือยเปล่า
มือหนาบีบเค้นเนินอกของคุณอย่างสนุกมือ นี่เป็นครั้งแรกที่ยุนกิทำเรื่องแบบนี้ ใช่! มันคือครั้งแรกของเขา แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่คิดจะเสียใจเลยสักนิดถ้าหากว่ามันจะทำให้ผู้หญิงอย่างคุณเข็ดและจำไปจนตายว่า ‘อย่ายุ่งกับคนที่มีเจ้าของ!’
รอยคิสมาร์กที่เขาสร้างไว้บนตัวคุณนั่นจะทำให้คุณรู้ดีว่าคุณเป็นผู้หญิงของใคร!
“ฮือๆ”
เสียงร้องไห้ดังขึ้น แต่นั่นยุนกิก็ไม่ได้สนใจมันเลยสักนิด เขาไม่เคยเห็นน้ำตาของคุณแม้ว่าคุณจะโดนเขาด่ามากแค่ไหน แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาสนใจหรอก!
ร้องให้ตายเขาก็ไม่หยุด!
“อ๊า~” เสียงครางหวานหูดังขึ้นเนื่องจากฟันคมที่ขบลงบนเนินอกคู่สวยที่ไร้อาภรณ์ใดปกปิด ให้ตายสิ ! เรือนร่างตรงหน้าเขาดูเย้ายวนไปหมด ทั้งเนินอก หน้าท้องแบนเรียบ และสะโพกขนาดพอดีมือ
“อึก อือ เจ็บนะ!” คุณกัดปากเพื่อระงับเสียงครางแต่ยิ่งคุณฝืนตัวเองมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งทำรุนแรงกับคุณมากขึ้นเท่านั้น เขาดูดเลียมันเพื่อระบายความโกรธที่ไม่ได้ลดน้อยลงเลยสักนิด
คุณได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างต่อต้าน กัดริมฝีปากของตัวเองแน่นจนห้อเลือดเพื่อไม่ให้ส่งเสียงครางน่าเกลียดออกไป ดวงตาคุณหลับปี๋ด้วยความกลัว ไม่อยากจะเห็นภาพที่ตัวเองกำลังโดนกระทำ…
ยิ่งเห็นใบหน้าสวยกำลังนิ่วหน้า ทำให้แก่นกายภายใต้กางเกงเนื้อผ้าชั้นดีเริ่มมีปฏิกิริยาโต้ตอบ นี่เขากำลังจะ…
“ความเจ็บที่แท้จริงกำลังจะเริ่มต่างหากล่ะ!”
หลังจากเสพสมความหวานหอมจากร่างหายตรงหน้าทั้งริมฝีปากหวานเหมือนลูกเชอร์รี่ ยิ่งได้จูบก็ยิ่งติดใจ ไหนจะเนินอกคู่สวยที่ตอนนี้ถูกริมฝีปากร้อนของเขาครอบครองซ้ำแล้วซ้ำเล่าทั้งดูดเลียจนร่างเล็กรู้สึกเสียวสะท้าน
ต่อไปก็คงถึงจุดๆนั้น
ยุนกิรู้ว่าอารมณ์ของเขาตอนนี้ไม่สามารถต้านทานสิ่งที่กำลังแข็งตัวอยู่ภายใต้กางเกงเนื้อผ้าชั้นดี เขาเอนตัวไปหยิบซองถุงยางออกมาจากชิ้นชักหัวเตียงก่อนจะฉีกมันออกแล้วมองใบหน้าหวานที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา
อย่าใจอ่อนมินยุนกิ..แกไม่ใช่คนแรกของเธอ คิดดูสิ ทั้งคิมแทฮยอง จอนจองกุก แล้วไหนจะพวกผู้ชายในคลับที่เธอเคยทำงานอีก
“โธ่เว้ย! เธอนี่มันง่ายจริงๆเลยว่ะ!” ยุนกิสบถออกมาอีกครั้งเมื่อสมองของเขาฉายภาพที่คุณยืนอยู่กับจองกุกในวันนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันทำให้เขาอารมณ์เสียมากกว่าเดิมอีก ไม่รู้ว่าทำไมในหัวของเขาถึงคิดแต่ภาพนี้!
“อย่าทำฉันเลยนะ ฉันยอมแล้ว ฮือๆ”
“เวลาจะเอากับผู้ชายทุกคนเธอมักจะร้องแบบนี้เหรอ?”
“มะ ไม่ใช่นะ ฉันไม่เคยทำแบบนี้ ขอร้อง..”
“แล้วไอ่แทฮยอง ไอ่จองกุก เธอทำมันท่าไหนล่ะวะ!” ยุนกิสบถเสียงดังพร้อมกับปาซองถุงยางทิ้งไปข้างๆเตียง ผู้หญิงตรงหน้าเขานี่น่ารำคาญชะมัด!!ปากบอกว่าไม่เคย แต่การกระทำมันก็แสดงให้เห็นอยู่!
“ผู้หญิงอย่างเธอ ‘ถุงยาง’ คงไม่จำเป็น”
“!!!!”
“คงจะชินแล้วสินะ เพราะวันๆเธอก็ได้แต่นั่งอ้าขารอผู้ชายไม่ใช่รึไง?”
ยุนกิปลดกางเกงและชั้นในสีดำของเขาออกอย่างไม่รอช้า แก่นกายที่ตั้งชูชันพร้อมจะเข้าไปภายในตัวหญิงสาวปรากฏต่อหน้าคุณ คุณเบนหน้าหลบไปทางอื่นและฉวยโอกาสตอนที่เขากำลังถอดกางเกงรีบคลานตัวให้หนีออกมาจากใต้ร่างสูงนั่น
พรึบ!!
“โอ๊ย! อย่า! ไม่นะ! ไม่!!” เสียงกรีดร้องดังขึ้น ร่างของคุณถูกจับไว้แน่นขณะที่กำลังคลานหนี ทำให้ตอนนี้คุณอยู่ในสภาพหันหลังให้กับเขา กระโปรงของคุณถูกถลกขึ้นไปบนช่วงเอวจนเห็นชั้นในตัวเล็ก
แต่เพียงแค่ไม่กี่วินาทีชั้นในของคุณก็ถูกถอดออกอย่างง่ายดาย..
ยุนกิมองช่องทางตอดรัดตรงหน้าด้วยหัวใจที่เต้นรัวเพราะครั้งแรกของเขาที่ทำแบบนี้ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็รู้สึกดีต่างกับคนที่ถูกกระทำอย่างคุณ
“อ๊ะ อ๊า~ อึก เจ็บ..ฮึก!” น้ำตาใสไหลกรูลงมาทันทีที่แก่นกายใหญ่ค่อยๆดันเข้ามาภายในตัว ผ่านช่องทางที่ไม่เคยมีใครรุกล้ำมาก่อน ไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ
นี่เป็นครั้งแรกของคุณ..
“อืม..แน่นจัง ให้ตายสิ!เธออย่าเกร็งได้มั้ย ฉันสอดไม่ถนัด” ยุนกิคำรามเสียงต่ำพลางพ่นลมหายใจออกมาแรงๆแล้วดันแก่นกายใหญ่ของเขาให้เข้ามาในตัวของคุณลึกมากขึ้น
“อือออ ~ อ๊าาา ฉันเจ็บ!” เขาไม่สนเลยสักนิกว่าคุณจะเจ็บมากแค่ไหน ยุนกิยังคงดันแก่นกายเข้ามาลึกมาขึ้นจนเอวของคุณรู้สึกเกร็งไปหมด มือสองข้างที่ถูกมัดติดกันจิกลงบนหมอนใบโต น้ำตาใสหยดลงบนพื้นเตียงเพราะความเจ็บ
ทำไมขายตัวแล้วถึงฟิตนักวะ?!
นี่คือสิ่งแรกที่ยุนกินึกขึ้นมาได้หลังจากที่เขาสอดแก่นกายของตัวเองเข้ามาจนสุดแล้ว ทั้งคุณและยุนกิหยุดนิ่งไปสักพักเพราะต่างไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน แต่เพราะสัญชาตญาณของผู้ชายทำให้ยุนกิเริ่มขยับเอวของตัวเองเบาๆ
“อ๊ะ อ๊ะ หยุดนะ!”
ไม่สนใจเสียงร้องห้ามของคนใต้ร่างเลยสักนิด เมื่อยุนกิเริ่มรู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไปจากขยับเอวเบาๆเขาเริ่มขยับมันเข้าออกแรงมากขึ้นยังดีที่มีน้ำหล่อลื่นไหลเยิ้มออกมาจากกลีบกุหลาบของคุณเลยทำให้เขาสามารถขยับได้ แต่เพราะช่องทางของคุณมันตอดรัดแท่งเนื้อของเขามากเลยทำให้เขาต้องคำรามเสียงออกมา
“อืมม อ่าาา”
“อ๊าา คะ คุณชูก้า ฉะ ฉันเจ็บ..” ร่างเล็กเอนคลอนตามจังหวะสะโพกของคนด้านบนที่กระแทกเข้ามาไม่หยุดหย่อน คุณบิดตัวไปมาเนื่องจากความเสียวบวกกับความเจ็บมือเล็กจิกลงบนหมอนจนแทบจะขาดกระจุย
ยุนกิเอนตัวไปข้างหน้าพร้อมกับพรมจูบและสร้างรอยแดงไว้บนไหล่ขาวที่ประจักษ์แก่สายตา เป็นเพราะเสื้อที่คุณใส่อยู่ถูกถอดออกไปเพียงแค่ด้านหน้าเท่านั้นและมันก็หลุดออกมาเพียงแค่ตรงบริเวณไหล่ของคุณ เลยทำให้แผ่นหลังของคุณรอดพ้นจากริมฝีปากร้อนนี่
“ฮึก ฮืออ อ่ะ..อือ” ทั้งเสียงร้องและเสียงครางดังสลับไปกัน
พั่บๆๆ
เสียงสะโพกของยุนกิที่กระทบกับสะโพกของคุณดังขึ้นไม่ยอมหยุด เสียงมันดังตามจังหวะสะโพกของยุนกิที่ขยับมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เขารู้แล้วว่าการทำเรื่องบนเตียงแบบนี้มันรู้สึกดีแค่ไหน
“เจ็บ หยุดเถอะนะ ฮือๆๆ”
“หยุดเหรอ ? หึ ! ถึงเธอร้องให้ตายฉันก็ไม่หยุด! เลิกร้องสักทีรำคาญ!” ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งขยับสะโพกตัวเองเร็วและแรงมากขึ้นอีก แท่งเนื้อร้อนครูดเข้าออกตัวคุณจนรู้สึกหงุดหงิดตัวเอง มันทำให้คุณรู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กลงทุกที
พั่บๆๆๆ!
“อ๊ะ อ๊า อ๊า ได้โปรด” ร่างเล็กได้แต่ส่ายหัวไปมาไม่อยากจะยอมรับความเจ็บปวดนี้แต่ก็ไม่สามารถเลี่ยงมันได้ ยิ่งคุณทรุดตัวเองลงกับพื้นเตียงมากขึ้นเท่าไหร่ ระดับสะโพกของคุณก็ยิ่งสูงมากขึ้น เท่ากับระดับสะโพกของยุนกิพอดี
“อาา เป็นไง รู้สึกดีใช่มั้ย? เลิกบ่นว่าเจ็บสักที ที่คนอื่นทำไม่เห็นจะเคยบ่น!”
คุณไม่เคยทำแบบนี้กับใครจริงๆ
“ฉะ ฉันไม่..”
“อย่าโกหก!!”
“อ๊า ฮือๆๆ อ๊ะ อือ ชะ..ชูก้า พอ”
ยิ่งได้ยินเสียงร้องห้ามเขาก็ยิ่งเหมือนแกล้งคุณมากขึ้นไปอีก สะโพกเริ่มขยับแรงขึ้นกว่าเดิมอีกเป็นเท่าตัว เสียงหวานครางระงมทั่วห้อง แต่นั่นยุนกิกลับรู้สึกว่ามันไพเราะหู แต่ตัวคุณกลับรู้สึกเจ็บไปหมด รู้สึกว่ามีบางสิ่งในตัวคุณกำลังฉีกขาด..
เยื่อพรหมจรรย์..ที่แสดงความบริสุทธิ์
ยิ่งเขาขยับสะโพกแรงมากเท่าไหร่คุณก็รู้สึกเจ็บมากขึ้นกว่าเดิม จนตอนนี้ร่างกายของคุณไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เช่นเดียวกับยุนกิที่เร่งความเร็วขึ้นเพื่อที่จะถึงจุดสูงสุด
กึกๆๆ
เตียงสั่นไหวครูดไปกับพื้นห้องเพราะจังหวะสะโพกที่เร็วกว่าปกติ ร่างของคุณทรุดลงกับพื้นเตียงและเอนไปมาตามจังหวะสะโพก มือหนาของยุนดิบีบเค้นสะโพกของคุณเบาๆบ่งบอกว่าเขากำลังจะปลดปล่อย..
“ฮือๆๆ”
“อ่าาา”
“คะ คุณชูกะ…”
“อย่าเรียกชื่อนั้น!” ยุนกิคำรามออกมา เพราะจริงๆแล้วชื่อนั้นเป็นชื่อที่เขาใช้เรียกกันในวงการธุรกิจเท่านั้น และตอนนี้เขารู้สึกขัดหูที่คุณเรียกชื่อของเขาแบบนั้นแทนที่จะเป็นชื่อจริง!
“ยะ ยุนกิ อือ คุณยุนกิ ฉันเจ็บ..มะ ไม่ไหวแล้ว ฮือๆ”
ยุนกิยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อได้ยินเสียงหวานครางเรียกชื่อเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“อีกนิดเดียว อ่าาา” อีกนิดเดียวเขาก็จะถึงจุดๆนั้น แต่ร่างกายของคุณไม่ไหวแล้วจริงๆ
“ฮึก ฮืออๆ” คุณนอนนิ่งให้เขาขยับสะโพกตามใจชอบอยู่อย่างนั้น ตัวของคุณชาไปหมด ไม่สามารถรับรู้สิ่งใดได้ทั้งนั้นนอกจากความเจ็บที่ช่องทางด้านล่าง น้ำตาที่ไหลอาบแก้มไม่ได้ทำให้เขาสงสารคุณแต่อย่างใด มันกลับดูน่าสมเพช!
ยุนกิขยับสะโพกแรงๆอีกสองสามทีก่อนจะดึงแก่นกายออกมาจากตัวคุณพร้อมใช้มือรูดมันขึ้นลงเร็วๆแล้วปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งฉีดออกมาเปื้อนเต็มเตียงไปหมด คุณสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อความคับที่อยู่ภายในตัวคุณถูกดึงออกไป
เมื่อรู้ว่าเขาปลดปล่อยออกไปแล้วและดีที่เขาไม่ปล่อยใส่ในตัวคุณ ดวงตาของคุณที่พร่ามัวไปด้วยน้ำตาเริ่มค่อยๆหลับลงไปเพราะความเหนื่อย
“….”
หลังจากเสร็จกิจกรรมเร่าร้อนเมื่อครู่ไป ยุนกิก็รีบไปจัดการกับตัวเองก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าคุณยังคงนอนอยู่บนเตียงของเขาไม่ยอมขยับไปไหน นั่นทำให้เขาสงสัยคุณอาจจะสลบไปแต่ความโกรธก็ยังคงชนะอยู่เสมอเลยทำให้เขาเลิกสนใจคุณแล้วเดินออกไปจากห้องเพื่อที่จะไปนอนห้องอื่นแทน
วันนี้ให้คุณนอนอยู่ในห้องนั้นไปก่อนแล้วกัน!
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น