NC My Werewolf #ฟิคMWW [Chapter :: 11]
“ขอเลือดหวานๆเป็นค่าตอบแทนหน่อยสิ”
“!!!!” คุณเบิกตากว้างเพราะคำพูดของเขา ก่อนจะรีบลุกขึ้นยืนแล้วออกแรงผลักร่างสูงตรงหน้าจนเซถอยหลังไป ขาเรียวเล็กรีบวิ่งออกมาให้ไกลจากบริเวณตรงนั้นที่สุด แต่พวกหมาป่าทำเพียงแค่ยืนมองคุณที่วิ่งไกลและไกลออกไป ก็เพราะรู้ว่ายังไงคุณก็หนีพวกเขาไม่รอด
ดูซิจะหนีไปได้ไกลแค่ไหนเชียว?
รอบข้างตัวคุณเต็มไปด้วยต้นไม้สูงที่รกทึบ ไม่รู้ว่าจะต้องไปทางไหนอะไรยังไงเพราะตอนนี้คุณเหมือนกับวิ่งไปอย่างไร้จุดหมาย ขาเล็กยังคงวิ่งต่อไปเรื่อยๆทั้งๆที่ทั้งตัวคุณยังคงเปียกชุ่ม
ปึก!
เพราะไปวิ่งเรื่อยโดยไม่ได้มองซ้ายมองขวา จู่ๆคุณก็วิ่งไปชนกระแทกกับร่างของใครคนหนึ่งเข้า ใบหน้าหวานค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองเห็นจีมินที่ยืนส่งยิ้มหวานมาให้คุณ ดวงตากลมเบิกกว้างแล้วกำลังจะหันหน้าวิ่งไปทางอื่นแต่ก็ถูกคว้าตัวไว้ ร่างหนาอุ้มขึ้นมาพาดกับไหล่กว้างของเขาโดยที่เขาเองไม่ได้ใส่เสื้อ!
“วิ่งหนีไปก็เปล่าประโยชน์หรอกน่า เธอหนีพวกฉันไม่พ้นหรอก”
“ปล่อยฉันลงนะ บ้าเอ้ย! จีมิน!!” คุณกรีดร้องสุดเสียงพร้อมกับกำหมัดแน่นระดมทุบหมัดเล็กลงบนแผ่นหลังกว้างของจีมินเป็นการท้วงให้เขาปล่อย ทั้งๆที่เขาไม่ได้ใส่เสื้ออย่างนั้น มือเล็กทั้งทุบ ทั้งข่วนจนแผ่นหลังกว้างของจีมินเกิดรอยแดง แต่เขาก็ไม่มีวี่แววจะปล่อยคุณลงเลยแม้แต่น้อย
“ร้องอีกสิ นี่แน่ะ!”
ป๊าบ!!
“นี่!!หยุดทำแบบนี้นะจีมิน ปล่อยฉัน!” คุณตวาดใส่จีมินที่ยกมืออีกข้างขึ้นมาตีบั้นท้ายอวบของคุณแรงๆจนเกิดเสียงดังป๊าบ คุณทั้งดิ้นขาตีไปมา มือก็ทุบๆข่วนๆไม่ยอมหยุด แต่เพราะเสื้อเชิ้ตที่คุณใส่จากเดิมก็สั้นพอสมควรอยู่แล้ว ยิ่งถูกจับมาพาดบ่าแบบนี้ตัวเสื้อยิ่งถลกขึ้นไปด้านบนมากกว่าเดิมอีก
“อ๊ะ..อืออ จีมิน หยุดนะ”
“เอาสิ ร้องอีกสิ ฉันจะบีบให้แหลกคามือเลย” จีมินพูดกวนประสาทพร้อมกับยกมืออีกข้างขึ้นมาบีบเค้นบั้นท้ายกลมกลึงของคุณแรงๆจนเป็นรอยแดง ยิ่งคุณดิ้นมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งออกแรงบีบเค้นบั้นท้ายคุณมากขึ้นเรื่อยๆขณะที่ขาก็ยังคงก้าวเดินต่อไปไม่ยอมหยุด
“อ๊า..อึก! จะ จีมิน อย่า..”
“ไหนดื้อมากใช่มั้ย? ดื้อแบบนี้มันต้องโดนลงโทษรู้มั้ย?”
“อะ...อื้อ…นายมัน” ยิ่งพูดจีมินก็ยิ่งบีบเค้นบั้นทายอวบของคุณอย่างเต็มไม้เต็มมือ เสียงหวานครางลั่นดังขึ้นเป็นระยะๆ เรี่ยวแรงของคุณเริ่มหมดลงไปเพียงแค่สัมผัสของเขาตรงบั้นท้าย..ให้ตายสิ คุณนึกว่าพัคจีมินจะเป็นคนน่ารัก นุ่มนวลซะอีก!
ตุบ!!!!
“โอ๊ย!!” คุณกรีดร้องอีกครั้งเพราะตอนนี้คุณถูกจับให้กลับมานั่งอยู่บนโขดหินก้อนเดิมที่ยังคงมีพวกคนอื่นๆนั่งรออยู่ ทุกคนแสยะยิ้มพร้อมหัวเราะเบาๆเหมือนกับการกระทำที่คุณกำลังทำอยู่ตอนนี้มันโง่มาก
“หืม..ครางเสียงหวานมาตั้งแต่ไกลเลยนะ” เสียงขอจองโฮซอกทักขึ้นเขาหัวเราะเบาๆพร้อมกับมองหน้าคุณที่แดงก่ำเพราะความเขิน แต่นี่คุณยังไม่รู้ตัวสินะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
“พะ พวกนายจะทำอะไร?”
“หนีไปก็เท่านั้นล่ะ มาให้ฉันชิมเลือดเธอหน่อยดีกว่า” โฮซอกพูดพร้อมกับแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากของตัวเอง สายตาที่จ้องมาที่คุณราวกับสแกนหาจุดที่เขาจะฝังเขี้ยวลงไป
“อย่าทำอะไรฉันเลย ได้โปรด…”
“ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย แค่ขอกัดคำสองคำเอง”
“ไม่นะ!!” คุณถดตัวเองหนีไปด้านหลังแต่เพราะหินก้อนนี้ใหญ่มากและมันก็เป็นหินทรงแบนเรียบคล้ายกับเตียงนอนชั้นดีเพียงแค่มันแข็งก็เท่านั้นเอง คุณกำลังจะลุกขึ้นวิ่งหนีอีกครั้งแต่เพราะขาเรียวที่ถูกมือหนาคว้าไว้จนคุณถูกลากกลับมาที่เดิมเสื้อเชิ้ตสีเทาถูกมือหนาของใครอีกคนถลกขึ้นด้านบนจนถึงเนินอกก่อนจะฉีกมันขาดออกจากกันอย่างไม่มีชิ้นดี
แคว่กกกก!!
เพราะเลือดของคุณมันทำให้พวกเขาคลั่งไปแล้ว!
“ปล่อยฉันนะ! ปล่อยฉัน!!” คุณปัดมือสะเปะสะปะไปด้านหน้า เพราะตอนนี้ไม่สามารถแยกได้ถูกว่าใครเป็นใคร ชายหนุ่มทั้งห้าคนเข้ามารุมคุณในทันทีที่เสื้อถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆเรือนร่ายสวยบวกกับผิวนาวนวลทั้งลำคอระหงส์ เนินอกคู่สวย หน้าท้องแบนเรียบ และเรียวขาขาว มีเพียงแค่ชั้นในและบราเท่านั้นที่ปกปิดส่วนสำคัญของร่างกายคุณไว้
คนตัวเล็กพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการกระทำหยาบและจาบจ้วงพวกนี้แต่เพราะแรงของคุณนั้นลำพังก็สู้พวกเขาเพียงคนเดียวยังไม่ได้เลย และตอนนี้ที่ทั้งห้าคนกำลังรุมคุณอยู่ยกเว้นยุนกิที่ยืนมองคุณอยู่นิ่งๆ..สายตาที่เขามองมาที่คุณมันแฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง
“วี! ช่วยฉันด้วย ฮึก! อ๊าาา!”
“แปบเดียว มันไม่เจ็บหรอกถ้าเธอไม่ดิ้น..”
กึก!!
“กรี๊ดดดด!..หยุด…พอที!”
เขี้ยวคมของนัมจุนกัดลงบนต้นขาอ่อนเนียนอวบของคุณในทันที เสียงหวานครางออกมาจากริมฝีปากบาง ต่อจากนี้คิมนัมจุนไม่สามารถที่จะหักห้ามใจตัวเองจากร่างกายของคุณได้อีกแล้ว ยิ่งคุณดิ้นมากเท่าไหร่เขี้ยวของเขาก็ยิ่งฝังลึกลงไปมากเท่านั้น ซอกจินเองก็ไม่รอช้ารีบจับขาของคุณให้กางออกจากกันแล้วซุกใบหน้าลงไปกัดที่ต้นขาอ่อนอีกข้างหนึ่งทันที เลือดกำลังไหลออกไปจากตัวคุณอย่างรวดเร็วเพราะแรงดูดตรงบริเวณต้นขาอ่อนมันทำให้ร่างกายคุณรู้สึกเพลียไปหมด
“อื้ออออ อ้าาาา นะ..นัมจุน อย่า ฮืออ..แทฮยองช่วยด้วย”
ในระหว่างที่คุณพยายามกรีดร้องหวังให้แทฮยองรีบมาช่วยนั้น มือหนาของจินได้เคลื่อนตัวผ่านเนื้อผ้าสีขาวบางที่เปียกชุ่มเพราะแอ่งน้ำตก เข้าไปสัมผัสกับเนื้อสาวซึ่งเป็นจุดรวมความอ่อนไหวของคุณอย่างบ้าคลั่ง
“อ๊าาาาาาา! จิน..อย่า….อย่าจับมัน อื้ออออ” คนตัวเล็กครางกระเส่าพร้อมบิดตัวเองไปมาเพราะสัมผัสของคิมซอกจิน
“เธอเปียกขนาดนี้ ใครมันจะอดใจไหว” เสียงทุ้มพึมพำกับต้นขาของคุณเบาๆจินยังคงส่งมือเข้าไปหยอกล้อกับเนื้อสาวของคุณจนแทบครองสติไว้ไม่อยู่ แม้ตัวคุณจะพยายามหลีกหนีสัมผัสที่ชวนให้วูบไหวในท้องด้วยการบดเบียดต้นขาให้ชิดติดกันเท่าไหร่ก็ตาม แต่เขาก็ยังคงลากไล้นิ้วสากไปตามร่องกลีบสวยจนคุณต้องเกร็งตัวแน่น
“ซะ ซอกจิน..ไม่นะ..แท แทฮยองช่วยฉันด้วย อืออออ!”
คุณกำลังจะอ้าปากร้องแต่จู่ๆร่างสูงของจองกุกก็โน้มใบหน้าลงมาประกบริมฝีปากของตัวเองเข้ากับริมฝีปากของคุณ ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปตวัดเล่นลิ้นของคุณอย่างสนุกปาก จองกุกจงใจบดจูบหนักหน่วงเพื่อบดขยี้สิ่งที่แทฮยองทำไว้..ถ้าแทฮยองมีสิทธิ์ในตัวคุณเขาเองก็มีสิทธิ์เช่นเดียวกัน
“อืออออ อื้ออออ!”
“ฉันขอด้วยสิ..”
กึก!!!
“อื้ออออออออออออ!!” คุณหลับตาปี๋เพราะความเจ็บ โฮซอกเบียดตัวเองเข้ามาใกล้กับร่างกายคุณก่อนจะเอนใบหน้าให้องศาของริมฝีปากตรงกับระดับช่วงเอวของคุณ เขี้ยวคมถูกแยกออกจากกันก่อนจะกัดฝังลงไปตรงช่วงเอวของคุณจนจมเขี้ยว
ร่างเล็กแอ่นตัวขึ้นเพราะความเจ็บบวกกับความเสียว..หมาป่าพวกนี้กัดจุดที่อ่อนไหวของมนุษย์ซะอย่างกับรู้ดี แม้ว่าคุณอยากจะกรีดร้องออกมาดังมากแค่ไหนแต่เพราะจองกุกที่ยังคงบดขยี้ริมฝีปากของคุณอยู่อย่างนั้น มือเล็กปัดสะเปะสะปะออกไปเพื่อจะห้ามทุกคนที่กำลังฝังเขี้ยวอยู่ในตัวคุณ
“อา..หวานแบบนี้เอง อึกๆๆ” โฮซอกผละเขี้ยวออกเล็กน้อยพร้อมกับพึมพำคนเดียว เลือดของคุณมันทำให้เขาคลั่งมาก..ยิ่งคลั่งไปอีกเพราะเรือนร่างของคุณที่เปลือยเปล่าอยู่ตอนนี้ เสียงน้ำตกที่ไหลลงมากระทบโขดหินดังเป็นซ่าๆเป็นจังหวะ น้ำตาใสเริ่มไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยด้วยความเจ็บมันทรมานเพราะคุณไม่สามารถขัดขืนการกระทำของพวกเขาได้เลยแม้แต่น้อย
“อือออ ! จองกุก..หยุดนะ อย่า..ได้โปรด..ฮึก ฮือออๆ” หลังจากที่จองกุกผละจูบออกใบหน้าหล่อเลื่อนลงไปตรงระดับคอของคุณ ไม่รอช้าจองกุกรีบฝังเขี้ยวของตัวเองลงบนลำคอสวยของคุณทันที คุณยกมือขึ้นมาจิกไหล่จองกุกแรงๆเป็นการห้าม แต่เขากลับใช้มืออีกข้างกดข้อมือคุณลงแนบกับพื้นหินแข็ง
ลมหายใจของพวกเขาที่รดลงบนตัวคุณทั้งขาอ่อน เอวและลำคอมันทำให้ร่างกายรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด มือหนาของนัมจุนเลื่อนขึ้นมาบีบเค้นบั้นท้ายของคุณเบาๆ ส่วนโฮซอกเองก็บีบเค้นเอวบางที่เหมาะพอดีมือ
จีมินที่นั่งมองการกระทำของพวกพี่ๆอยู่สักพักเขาเริ่มรู้สึกอยากจะมีส่วนร่วม และพยายามมองหาช่องว่างที่จะแทรกตัวเข้าไปได้…ในที่สุดเขาก็เจอช่องว่างตรงนั้น..เนินอกคู่สวยที่กำลังกระเพือมหอบหายใจอยู่
“จีมิน..อย่า อย่านะ”
จีมินส่ายหัวน้อยๆเป็นคำตอบ เขามองคุณด้วยสายตาหวานเยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปฉีกบราตัวน้อยของคุณออกจากเนินอกคู่สวย ร่างกายท่อนบนของคุณเปลือยเปล่าไร้สิ่งใดปกปิด จีมินตาลุกวาวทันทีที่เห็นหน้าอกอวบอิ่มนั่น
กึก!!!
“โอ๊ยยยยยยย! ฮืออ พะ พวกนาย..หยุดสักทีได้โปรด” คุณกรีดร้องสุดเสียงเท่าที่จะทำได้ เมื่อจีมินฝังเขี้ยวของเขาลงบนเนินอกคู่สวยของคุณ ให้ตายสิขนาดเขี้ยวของพวกเขามันใหญ่มากและตอนนี้ตัวคุณแทบจะพรุนไปหมดทั้งตัวแล้ว เลือดที่กำลังโดนสูบออกจากร่างกายมันทำให้คุณรู้สึกเหมือนกำลังจะตายไปทุกที
แทฮยอง..รีบมาเถอะได้โปรด
จีมินกดเขี้ยวของเขาให้จมลงไปลึกมากขึ้นเรื่อยๆ มืออีกข้างก็ไม่นิ่งเฉยยกขึ้นมาบีบเค้นหน้าอกอีกข้างของคุณอย่างสนุกมือราวกับของเล่นชิ้นนุ่ม เนื้อนุ่มในมือเขามันแทบอยากจะทำให้จีมินบีบจนแหลกคามือ มือร้อนดั่งด่านไฟยังคงบีบขย้ำหน้าอกเปลือยเปล่านั่นโดยไม่สนใจสิ่งใด
เพราะแบบนี้สินะทั้งแทฮยองและจองกุกถึงได้สนใจในตัวคุณมากขนาดนี้ ยุนกิเองก็เช่นกัน วันนี้มันทำให้ทุกคนที่คาใจในตัวคุณได้รู้คำตอบ..ว่าถ้าหากได้ลองลิ้มรสชาติของเหลวสีแดงสดภายในตัวคุณแล้ว ยากที่จะอดใจเพราะความต้องการที่อยากได้มันเพิ่มมากอีก..
“ฮือ..อึก!จีมิน ไม่..อ๊ะ! ซะ ซอกจิน โอ๊ย!! โฮซอก หยุด..ฮึก!” คุณครางออกมาแทบไม่เป็นภาษา เพราะนิ้วยาวของซอกจินที่ลูบวนไปมาผ่านกลีบบางของคุณจนร่างกายสั่นไปหมด ตัวคุณกระตุกเป็นระยะยามที่นิ้วของซอกจินลูบไล้เล่นส่วนอ่อนไหวของคุณไปมา
“อ๊ะ อ๊า..พะ พวกนาย..มันจะเกินไปแล้วนะ…อื้ออออ!”
คิดว่าคนเราทรมานที่สุดตอนไหนล่ะ..ก็ตอนที่เลือดกำลังไหลออกไปจากตัวเหมือนกับคนไม่มีแรงจะทำอะไรได้ คุณไม่รู้จะเรียกชื่อใครก่อนหลังเพราะว่าตอนนี้ทั้งห้าคนกำลังรุมกัดคุณอยู่ไปทั้งตัว เสียงลมหายใจของพวกเขาที่ดังฟึดฟัดราวกับหมาป่าเวลาขย้ำเหยื่อด้วยความหิวกระหาย
“….” ไม่มีเสียงตอบจากพวกเขา นอกจากเสียงลมหายใจที่พ่นออกมาปะทะผิวกายเนียนของคุณจนรู้สึกร้อนไปหมด
“จองกุก..ฉันเจ็บ พอเถอะ พอสักที ขอร้อง” คุณเอ่ยปากบอกจองกุกที่ดูเหมือนจะไม่ฟังคำพูดของคุณเลยสักนิดเขาผละเขี้ยวออกมาจากลำคอของคุณ ทั้งๆที่ยังไม่ยอมเลียรักษาแผลแล้วเลื่อนใบหน้าลงไปกัดไหล่คุณอีกรอย ร่างของคุณนอนแน่นิ่งไม่สามารถมีแรงต่อต้านใดๆได้อีกแล้ว
คนพวกนี้…ไม่สิ หมาป่าพวกนี้..กำลังทำให้คุณจะตาย
ขณะที่คุณกำลังนอนหายใจรวนรินอยู่บนโขดหินนั่นเอง สายตาหวานเหลือบไปเห็นใครอีกคนที่ยังคงยืนกอดอกพิงต้นไม้มองคุณอยู่อย่างนั้นโดยไม่คิดจะเข้ามาช่วยเหลือเลยแม้แต่น้อย มินยุนกิยืนมองพวกคนในฝูงของเขาที่กำลังสติแตกบ้าคลั่งเลือดในตัวคุณ สายตาของเขาประสานเข้ากับสายตาวิงวอนของคุณ
“ยุน..ฮึก…ยุนกิ ชะ ช่วยฉัน..อึก!”
เสียงหวานพูดขึ้นเท่าที่จะออกเสียงได้ สายตาของคุณมองไปที่ยุนกิซึ่งดูเหมือนจะตกตะลึงไปเล็กน้อย เพราะคุณเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากเขา แต่ทำไมล่ะ..ในสายตาของยุนกิมันดูเป็นการเชิญชวนให้เขาเข้ามาร่วมวงด้วย เพราะสายตาและเสียงเรียกของคุณมันทำให้ความอดทนของมินยุนกิขาดผึ่ง!
ทั้งๆที่อุตส่าห์ทำเป็นไม่สนใจแล้วแท้ๆแต่เพราะกลิ่นเลือดของคุณมัน…
“เธอหาเรื่องใส่ตัวเองนะยัยโง่” ริมฝีปากเรียวพึมพำพร้อมกับเดินตรงมาที่ร่างของคุณซึ่งตอนนี้ถูกรุมได้ด้วยพวกพี่น้องในฝูงของเขา ยุนกิมองหน้าคุณนิ่งๆก่อนจะแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย
“ช่วยฉัน ได้โปรด ยุนกิ..อ๊า…!!”
“….” ยุนกิไม่โต้ตอบอะไรเขาแสยะยิ้มพร้อมกับเอื้อมมือไปคว้าข้อมือของคุณขึ้นมา ดวงตากลมเบิกกว้างทั้งน้ำตาที่ยังคงไหลรินออกมาไม่ยอมหยุด คุณหวังจะขอความช่วยเหลือจากเขา แต่สิ่งที่ได้รับตอบแทนคือ…
กึก!!!
“โอ๊ยยย!! อืออออ ฮึก! ฮือออ” เสียงกรีดร้องดังขึ้นเพราะยุนกิที่เดินมานั่งลงข้างๆตัวคุณ พร้อมกับจับข้อมือคุณขึ้นไปแล้วแยกเขี้ยวกัดฝังลงไปบนข้อมือบางจนรู้สึกเจ็บ .. ร่างกายของคุณไม่สามารถรับความรู้สึกพวกนี้ไหวได้อีกต่อไปแล้ว
อึกๆๆ อึกๆๆๆ
เหมือนหมาป่าที่กำลังแย่งรุมเหยื่อตัวน้อยที่ไร้ทางหนี พวกเขาต่างสูบเลือดออกไปจากตัวคุณกันอย่างกระหาย..กระหายที่จะต้องการมันมากขึ้นและมากขึ้นอีก ยากที่ใครจะผละเขี้ยวนั่นออกไปได้เลย
“โอ๊ย..นัมจุน..อ๊ะ อ๊าาา หยุดนะโฮซอก อย่าเลียมันได้โปรด” เหมือนโฮซอกจะเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่เขาเลื่อนใบหน้าขึ้นไปลากลิ้นร้อนโลมเลียหน้าท้องแบนราบของคุณด้วยความบ้าคลั่ง ยามที่ลิ้นร้อนของเขาลากไปตามเนื้อตัวของคุณมันทำให้คุณแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว ทุกคนรุมเร้าคุณไปทุกสัดส่วน
ลิ้นร้อนจำนวนมากที่โลมเลียไปทั่วร่างกายของคุณมันทำให้คุณแยกแทบไม่ออกว่าใครกำลังทำอะไร คุณได้แต่นอนหงายหน้ามองท้องฟ้าที่ครามด้วยดวงตาที่พร่าไปด้วยหยดน้ำตา พวกเขาเป็นหมาป่า..คุณก็น่าจะรู้ดี และตอนที่พวกเขากำลังรุมคุณอยู่แบบนี้มันทำให้คุณอยากจะตายๆไปซะ ร่างกายคุณปั่นป่วนและสับสนอย่างบอกไม่ถูก
จีมินเองก็ผละเขี้ยวของเขาออก ก่อนจะใช้ริมฝีปากขบเม้มเนินอกคุณทั้งสองข้างจนเกิดรอยแดงช้ำเป็นจุดไปทั่ว ลิ้นนุ่มบรรจงโลมเลียไปทั่วเนินอกคู่สวยมืออีกข้างก็ยังคงทำหน้าที่ขย้ำบีบต่อไป จีมินทั้งกัด ดูด ขย้ำ บีบเค้น โลมเลียเล่นกับหน้าอกของคุณ จองกุกเองก็ไม่ยอมแพ้เขาเลื่อนหน้าขึ้นมาใช้ลิ้นร้อนของเขาเลียไปตามลำคงระหงส์ลากขึ้นไปจนถึงกกหู พร้อมกับกัดและโลมเลียกกหูของคุณจนร่างกายรู้สึกปั่นป่วนไปหมด
พวกเขาบ้าไปแล้ว!
“จะ..จีมิน จองกุก..อืออออ” ยิ่งคุณพูดมากเท่าไหร่ ดูเหมือนทุกคนต่างรุมเร้าอยากจะให้คุณเรียกชื่อของตัวเองมากขึ้นเท่านั้น พอคุณเรียกชื่อคนนี้ที คนที่เหลือก็พากันกดเขี้ยวลงไปฝังในตัวคุณลึกมากกว่าเดิม คล้ายกับให้คุณเรียกชื่อพวกเขา..หมาป่าพวกนี้แข่งกันในเรื่องแบบนี้จริงๆน่ะเหรอ
“เงียบเถอะ รำคาญ” สิ้นเสียงของยุนกิเขาก็กัดลงไปซ้ำรอยเดิมตรงข้อมือคุณ มันเป็นจุดที่ตรงกับเส้นเลือดของคุณพอดียังไงละ หัวใจคุณเต้นแรงมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาเพราะมันกำลังทำหน้าที่สูบฉีดเลือดแข่งกับริมฝีปากพวกนั้นที่เอาแต่สูบมันออกไปจากร่างกายคุณ น้ำตาใสไหลออกมาอย่างเงียบๆ ในใจคุณคิดถึงแต่แทฮยองเท่านั้นในตอนนี้
รีบๆมาช่วยฉันสักทีแทฮยอง..
“อีกเดี๋ยวมันก็มาเธอไม่ต้องห่วงหรอก” จินพูดเหมือนรู้ทัน นั่นก็เพราะเขาอ่านใจคุณออก แม้จินจะรู้ว่าคุณทรมานมากขนาดไหน แต่เขาเองก็รู้ว่าพวกคนในฝูงเขากำลังต้องการคุณมาก แต่เขาคงเอ่ยปากห้ามไม่ได้แน่ๆ
‘หวานชะมัดเลยเลือดยัยมนุษย์นี่ น่าฟัดซะให้เละ’
‘อา..ฉันต้องการเลือดของเธอมากขึ้นและมากขึ้นอีก’
‘ทำไมฉันผละริมฝีปากออกไปจากตัวเธอไม่ได้เลยนะ…’
นี่คือสิ่งที่คิมซอกจินอ่านได้จากความคิดคนในฝูงของเขา ทุกความคิดล้วนหลงใหลในตัวคุณ..
“จะ…จอง จองกุก..อ๊ะ อ๊าาา…นัมจุน..อย่า..ตรงนั้น ฮึก!”
ลิ้นร้อนของนัมจุนลากไล้ไปตามเรียวขาสวย ก่อนจะจงใจเล่นลิ้นวนอยู่ตรงบริเวณขาหนีบของคุณซึ่งใกล้กับจุดๆนั้นมาก โดยที่นิ้วเรียวของจินก็ยังคงลูบกลีบบางของคุณอย่างแผ่วเบาคล้ายเป็นการกระตุ้นอารมณ์ พวกเขาจงใจลงลิ้นโลมเลยไปทั่วร่างกายเปลือยเปล่าของคุณ แผ่นหินนี่ก็แข็งมากและเมื่อคุณถดตัวเองหนีการกระทำพวกนี้ แผ่นหลังก็ยิ่งเสียดสีกับโขดหินนี่จนรู้สึกแสบ
“ฮะ โฮซอก..ฮึก! ไม่นะ..อ๊ะ อืออออ” ยิ่งได้ยินเสียงหวานครางเรียกชื่อตัวเองพวกเขายิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้ชนะ เจโฮปไล้ลิ้นเลียไปตรงบริเวณหน้าท้องที่แบนเรียบของคุณพร้อมกับซึมซับความหอมหวานไปจากร่างเล็กตรงหน้า ก่อนจะไล้ลิ้นวนรอบสะดือของคุณทำให้รู้สึกปั่นป่วนอย่างบอกไม่ถูก มืออีกข้างเลื่อนลงไปบีบขย้ำบั้นท้ายของคุณเบาๆ
ทุกการกระทำของทุกคนที่รุมเร้าคุณอยู่มันทำให้ร่างเล็กต้องแอ่นกายขึ้นเล็กน้อยเพื่อรับสัมผัสพวกนั้น ร่างบางกระตุกเบาๆเพราะความเสียว ยุนกิเองก็ผละเขี้ยวคมออกจากข้อมือคุณพร้อมกับไล่ลิ้นเลียไปตามซอกนิ้วมือของคุณจนทั้งมือเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายของเขา
“ยะ..ยุน…อึก อ้ะ! ยุนกิ อือออ ซอกจินอาาาาาา”
พวกเขาทั้งกัด ทั้งดูด และโลมเลียไปทั่วร่างกายของคุณอย่างหื่นกระหาย ร่างเล็กทำได้แค่เพียงครางกระเส่าบิดตัวไปมา และกระตุกเป็นระยะๆ ศีรษะของคุณเริ่มปวดหนึบๆเหมือนมีคนเอาหินมาถ่วงไว้
“หยุดได้แล้วนะ..ฉะ ฉัน..เจ็บ………”
สายตาของคุณมันดูเป็นการยั่วยวนและเชิญชวนพวกเขามากที่สุด..ไม่สามารถมีใครหยุดการกระทำพวกนี้ได้เลยแม้แต่น้อย และดูเหมือนตอนนี้พวกเขาจะไม่เพียงแค่ดูดเลือดของคุณเท่านั้น พวกเขายังจงใจหยอกล้อเล่นกับร่างกายของคุณอีกต่างหาก จุดประสงค์ของพวกเขาไม่ได้เป็นเลือดของคุณเพียงอย่างเดียว แต่มันคือ ร่างกายของคุณทั้งตัวของคุณ..คือสิ่งที่พวกเขาต้องการ
กลับไปเจอกันที่เด็กดีค่ะ >3<
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น